Bewust dat het leven slechts geleefd kan worden in het huidige moment en dat het mogelijk is om hier en nu gelukkig te zijn, heb ik het oprechte voornemen te leren ieder moment van mijn dagelijks bestaan ten volle te leven.
Ik zal proberen mezelf niet te verliezen in wat er om mij heen gebeurt en mij niet te laten meeslepen door spijt over het verleden, zorgen voor de toekomst, en de verlangens, boosheid en jaloezie in het heden.
Ik zal, door bewust adem te halen, terugkeren naar wat er in het nu gebeurt. Ik ben vastbesloten me de kunst van het leven in aandacht eigen te maken door in contact te treden met het wonderbaarlijke, verfrissende en helende in mijzelf en om mij heen en door de zaden van vreugde, vrede, liefde en begrip te voeden. Zo ondersteun ik het proces van transformatie en heling in mijzelf.
Meer dan eens heb je het gevoel dat het boeddhistisch onderricht je petje te boven gaat. Het lijkt allemaal zo moeilijk, haast onhaalbaar. Je moet wel een heilige zijn om het allemaal voor elkaar te krijgen. Ga er maar eens aan staan: leven in en vanuit de leegte, op zoek gaan naar het oorspronkelijke gezicht van je ouders voor je geboorte, de sprong wagen van de dertig meter hoge paal onder het motto ’je kunt er niet uitvallen’. Dit is niet voor gewone stervelingen weggelegd. Alleen geestelijke krachtpatsers kunnen dit na een leven lang keihard oefenen bereiken. Mij lukt het nooit. Mijn adem stokt. Ik heb de kracht niet. Ik heb het lef en het lijf niet.dat het mogelijk is om hier en nu gelukkig te zijn!
Tot je oog plots valt op een tekst die van een ontwapenende eenvoud is. Bemoedigend ook. Dit is wat we willen horen: Hier ligt de magische geluksformule, de sleutel tot de hemel binnen handbereik. Om gelukkig te zijn hoef je niets meer of minder te doen dan in het hier en nu te leven. Zo eenvoudig is dat.
Bedrieglijk eenvoudig. Hier en nu leven, wat is dat? Dat is jezelf niet verliezen, jezelf niet laten meeslepen door spijt, zorgen en verlangens. Bij mijn oma hing boven het aanrecht een vergeeld papiertje met daarop Zorgen voor morgen komen steeds een dag te vroeg. Keukenzen van onschatbare waarde.
Maar iedere keer weer trappen we in de val, laten we toch weer onze zorgen en verlangens de vrije teugel, vreet de spijt ons aan. We zouden ons wel voor het hoofd kunnen slaan om alle gemiste kansen, om alle leed dat we onszelf en anderen aangedaan hebben. helaas, je kunt de tijd niet terugdraaien. Niets helpt. Behalve twee dingen: 1° ieder moment van mijn dagelijks bestaan ten volle te leven; 2° terugkeren naar wat er in het nu gebeurt.
Ieder moment van mijn dagelijks bestaan ten volle te leven.
Ons leven lijkt vaak op een trieste en troosteloze herhaling van altijd maar hetzelfde. Routineus, vervelend, zonder verrassingen, voorspelbaar: boulot, métro, dodo. De geschiedenis herhaalt zich en toont zich het vaakst van zijn minst fraaie kant. Een schrikbeeld waar we niet meer tegen gewapend zijn met het schild van het onwrikbare geloof in god. Nietzsche heeft ons met de neus op de feiten gedrukt. Maar ondanks alle verschrikkingen, ondanks de doodstrijd, persoonlijk en maatschappelijk, is er een uitweg: de amor fati . Ten volle leven betekent volgens diezelfde Nietzsche het leven liefhebben, ja zeggen tegen wat ons toevalt (fatum), ja zeggen tegen het leven, ook in zijn tegenslagen en verschrikkingen. Het leven liefhebben betekent dat je de eeuwige wederkeer zo leeft, dat je ervoor kiest ieder moment uit je bestaan te omarmen. Leef zo, dat je bereid bent ieder ogenblik van je leven te herhalen. Dat is levenskunst, waardoor je leven een kunstwerk wordt. Dan word je de Bovenmens, de ontwaakte die geworden is wat hij is, die zijn ware zelf heeft laten geboren worden.
Dat klinkt misschien weer wat al te hooggegrepen? Ten volle leven is ook doodeenvoudig terugkeren naar wat er in het nu gebeurt.
Wat gebeurt er dan zoal in het hier en nu? Te midden van alle wisselvalligheden van het leven blijft er één kracht als onderstroom: onze adem. Die is altijd bij ons. Gods Geest, de Tao, die ons bezielt. De adem waartoe ik terugkeer is de adem die mij verfrist en weer heel maakt, zodat ik iedere keer opnieuw in staat ben zaden van vreugde, vrede, liefde en begrip te voeden.
___________________
1 Uit Phaedra . In: Marina Tsvetajeva (2012). Theater. Delft: Eburon Uitgeverij. (p. 367)
2 Hisamatsu: Gelofte aan de mensheid.